Valentijn.
Dag van de liefde.
Hopelijk ook dag en gedacht van en aan liefde. En geliefden.
Geen dag waarop je politici verwacht.
Want… politiek is toch ver van ons bed?
Privé is privé, en publiek wordt politiek?
Ja en nee. Het is altijd en zal uiteindelijk altijd de liefde zijn die ons drijft. Klinkt een beetje hoogdravend, misschien. Maar wat waar is, mag gezegd worden:
Het is de liefde voor mensen die me beweegt aan politiek te doen.
En dus is Valentijnsdag voor mij zeker een feestdag, een dag om even na te denken, te zien waarmee ik bezig ben.
Emotioneel, vind je?
Tuurlijk. Maar ook politici zijn mensen.
Liefde, vraag je?
Ja, maar ik leef niet op roze wolkjes als het om mijn beleidsdomeinen gaat. Daar ben ik erg to the point.
En the day after, denk je?
Inderdaad. Kortzichtig handelen is zelden goed. Een dag, maand, jaar, jaren later moet je dat handelen nog kunnen plaatsen. Beslissingen moeten toch een minimum aan duurzaamheid hebben, net zoals liefde overigens.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten